Een stevig netwerk waarop je een beroep kan doen is voor iedere professional in onze sector onmisbaar. Bij sommigen gaat netwerken vanzelf, anderen zien er tegenop. Maar je kan het ook leren. We geven het woord aan Marit Ginevro, directeur van Creative Cities vzw en een netwerker pur sang.

Tekst: Marit Ginevro
Foto: Hans Mortelmans

Ik woon in Berchem, een district in Antwerpen. In de jaren 40 stond onze winkelstraat garant voor een ‘high-end’ shoppingervaring. Je kon er zowel terecht voor een kostuum op maat als voor een ijsje in het theesalon iets verderop. Vandaag huisvest diezelfde straat pitazaken, religieuze kerken, kledingshops en een resem lege panden. Ongeveer zes jaar geleden zagen een buurvrouw en ik het potentieel om de lege panden structureel in te zetten als creatieve plekken en starters te laten proeven van ondernemerschap.

Zo ontstond ons project Berchem Creatives. Vanwaar die naam? We geloven in de kracht van een community. Die moet je niet oprichten, ze bestaat of ze bestaat niet. We zagen het potentieel van wat er leeft en gaven er een naam aan. Creativiteit zit in het DNA van Berchem. Ik ben zelf maar een volger. Onze vzw faciliteert en dat is waar netwerken om draait: op zoek gaan naar een community en daarbinnen relevantie creëren.

“Netwerken begint met een koffie.”

Peter Hinssen zei het al: “The network always wins.” Bij mij start het met een koffie. Ik snor een mailtje op, stuur een bericht via LinkedIn, stel me kort voor en vraag om samen een half uurtje een koffie te gaan drinken. We hebben één ding gemeen: samen een betere buurt willen creëren.

Berchem Creatives start vanuit het idee dat creatieve ondernemingszin een buurt verbindt ongeacht religie, leeftijd, cultuur, roots of sociale klasse. We beklemtonen de positieve assets van Berchem en proberen een lokaal sociaal ondernemersklimaat te faciliteren door te vertrekken vanuit de kracht en het talent van de bewoners. Het gaat om investeren in brugprojecten. Het faciliteren van meer ontmoetingen en meer begrip. Het creëren van minder hokjesdenken en minder eilandjes, verbindingen maken en het sociale weefsel versterken.

Hoe doe ik dat dan, als directeur van Creative Cities vzw? Mijn stoute schoenen aantrekken. Het motto ‘Brave meisjes komen in de hemel, stoute meisjes overal’ bracht me op ideeën. Hoe kunnen de sterken de zwakkeren ondersteunen? Hoe kunnen de gevestigde waarden in Berchem de nieuwkomers een duwtje in de rug geven? Ik vroeg aan alle bv’s in Berchem of ze wilden poseren in een trui met als opschrift ‘Berchem, Creative District of Antwerp’.

Veerle Dobbelaere, Sergio Herman, Nick Bril, Sihame El Kaouakibi, Koen De Graeve, Tom Van Dyck, Dimitri Leue, Helmut Lotti, Kristien Hemmerechts, … ze moesten er allemaal aan geloven. Ik sprak hen aan op straat, ik snorde e-mailadressen op, ik zocht gemeenschappelijke contacten. Zo bleek de zus van één van de starters in TOKO139 een make-upartiest bij VTM en strikten we één van de meisjes van K3 voor onze campagne. Ik sprak Alex Agnew aan na een optreden en Adil El Arbi toen hij op straat stond voor de opname van een scène uit Patser.

“Dit is waar netwerken om draait: op zoek gaan naar een community en daarbinnen relevantie creëren.”

Het is een cliché, maar het is waar: een ‘neen’ heb je, een ‘ja’ kan je krijgen. Natuurlijk reageerden sommige bv’s niet. Maar dat is niet erg. Kijk naar je eigen netwerk, blijf zaadjes planten, spreek mensen aan via Facebook Messenger, LinkedIn, … De foto’s met de bv’s hebben ons op de kaart gezet. Ze gaven ons de nodige visibiliteit en zorgden voor bekendheid en bewustzijn bij onze doelgroep.

Gaat het voor jou minder makkelijk om contacten te leggen? Gebruik dan de netwerkspin, een tool die we ook aan onze deelnemers aanraden. Ze kunnen hun netwerk visueel in kaart brengen, krijgen tips om het uit te breiden, te evalueren en te verbeteren.

Ik heb een zwak voor vrouwennetwerken zoals Markant vzw en 72 Hours Reload. Niet omdat mannen niet toegelaten zijn. Maar als je ondernemerschap niet enkel wilt stimuleren bij 26-jarige ‘wonderboys’ die naar Sillicon Valley willen, moet je de blinde vlekken durven benoemen.

“Het is een cliché, maar het is waar: een neen heb je, een ja kan je krijgen.”

Het geheim? Like-minded mensen vinden dus. Voor mij is netwerken een natuurlijk verhaal en nooit geforceerd. Voor jou roept het misschien minder positieve connotaties op, zoals geforceerd glimlachen en saaie plastronrecepties. Maar in de praktijk is het alleen maar fun.

Wat een fijne contacten heb ik intussen ontmoet! Ze hebben al zoveel voor mij betekend. En ik hopelijk voor hen. We versterken elkaar, leren van elkaar. We maken elkaar beter. We duwen elkaar omhoog. Dàt is netwerken. Op iemand afstappen en zeggen: ik denk dat we elkaar kunnen helpen, we delen dezelfde passie. Het heeft me al heel wat mooie vriendschappen opgebracht. Wie goed doet, goed ontmoet.