19
2020
We gaan op Erasmus en nemen mee …
Je laten inspireren over de landsgrenzen heen? Vormingplus Limburg kan ervan meespreken. Twee jaar geleden ontmoetten ze hun buitenlandse partners op een contactseminarie van Erasmus+. En zo begon hun Europees avontuur. In deze blog deelt Kathleen Haesen haar ervaring én vertelt ze je heel eerlijk wat de voor- en nadelen zijn van zo’n uitwisseling.
Tekst: Kathleen Haesen
… een nieuwe Europese ervaring
Bij Vormingplus Limburg waait er al langer een Europese wind door de organisatie. Enkele collega’s volgden een training in het buitenland of namen deel aan een buitenlands seminarie. In 2017 wilden we met deze ervaringen een stapje verder gaan en een uitwisselingsproject opstarten. Een contactseminarie in Polen rond inclusie vormde de start van ons nieuwe Erasmusavontuur. We konden onze ideeën aftoetsen bij andere Europese organisaties.
Zo ontmoetten we onze twee projectpartners: Hypatia Foundation Promoting Equality uit Cyprus en SBICO – Ad Meritum Foundation uit Polen. Samen werkten we ons project SEN-CIT uit. Daarin wisselen we goede praktijken uit die inzetten op het sensibiliseren van burgers rond inclusie van migranten in de lokale samenleving.
… een nieuw perspectief
De integratie van migranten in de lokale samenleving is een grote uitdaging in Europa. In België is 17% van de bevolking in een ander land geboren. In Cyprus is dit zelfs 21%. Polen scoort met 2% dan weer het laagste cijfer van heel Europa. We merkten al snel dat er in de verschillende landen op een andere manier wordt omgegaan met de aanwezige (super)diversiteit. Bewustmaking van de lokale samenleving is in elk land wel een belangrijke opdracht. Vooroordelen tegengaan, openheid creëren, ontmoeting en samenwerking stimuleren.
“We merkten al snel dat er in de verschillende landen op een andere manier wordt omgegaan met de aanwezige (super)diversiteit.”
In april 2019 trokken we met drie collega’s naar Cyprus. We maakten kennis met een aantal van hun projecten. Wat ons hier vooral opviel is hun meer holistische aanpak. We bezochten een asielcentrum voor jongeren waar alle instanties aanwezig waren: een psycholoog, de school, een dokter, een vrijetijdsaanbod … De jongeren werden hier dus niet van het kastje naar de muur gestuurd. Alles wat ze nodig hadden om hun verblijf in orde te maken en om hun leven in Cyprus te starten, kwam naar hen toe.
Ook bij de organisatie Kisa zagen we die brede samenwerking terug. Kisa is een ngo die werkt rond discriminatie, gelijkheid en racisme. Regelmatig organiseren zij focusgroepen waarin ze een bepaald thema onder de loep nemen. Hierbij nodigen zij niet enkel mensen uit de sector uit, maar bijvoorbeeld ook bedrijven en burgers. Net die combinatie van mensen rond de tafel maakt de discussies rijker en zorgt voor een breder draagvlak. Dit inspireerde ons. We willen bij onze eigen projecten in België uit onze sector breken en breder kijken wie we kunnen betrekken.
… een spiegel voor je eigen projecten
In oktober 2019 was het dan aan ons. Onze Poolse en Cypriotische collega’s kwamen onze projecten bezoeken. Ook dit was voor ons een echte eyeopener. We dachten op voorhand: aan deze week gaan we niet zoveel hebben, dit is vooral voor hen een leerkans. Maar al snel hielden onze buitenlandse collega’s ons een spiegel voor.
Ze lieten ons onze eigen projecten op hun manier bekijken. Ze stelden kritische vragen, maar lieten ons ook merken dat we best trots mogen zijn op wat we doen. Dat we hier meer mee naar buiten moeten komen. Dat we wat minder ‘Vlaamse bescheidenheid’ moeten tonen. Je eigen projecten – maar ook je eigen samenleving – eens door de ogen van anderen bekijken is een ervaring die we iedereen aanraden.
“Je eigen projecten – maar ook je eigen samenleving – eens door de ogen van anderen bekijken is een ervaring die we iedereen aanraden.”
… enkele frustraties
Samenwerken met partners uit andere landen is niet altijd eenvoudig. We merkten al snel dat we allemaal een andere manier van werken hebben, andere dingen belangrijk vinden, een andere vergaderstijl hebben, … En dat vergaderen via Skype ook niet altijd zo vlotjes verloopt. Dit zorgde soms voor frustraties. “Daar zijn die Belgen weer met hun methodiekjes” of “Moeten we nu echt een hele voormiddag naar een Powerpointpresentatie kijken in Cyprus?”. Maar ook dat hoort bij de Erasmuservaring. Je maakt goede afspraken en zorgt voor een duidelijke taakverdeling.
Een goede coördinator van het project is hier heel belangrijk gebleken. Gaandeweg leer je elkaars manier van werken appreciëren. Je leert ook hier weer op een andere manier naar de dingen kijken, je perspectief wordt opnieuw verruimd. En … je leert jezelf en je organisatie beter kennen.
“Gaandeweg leer je elkaars manier van werken appreciëren: je perspectief wordt verruimd en je leert jezelf én je organisatie beter kennen.”
… veel enthousiasme en ‘goesting’
Wat onze Erasmuservaring ons vooral oplevert, is een enorme portie enthousiasme en ‘goesting’. Goesting om de ideeën van onze buitenlandse collega’s te integreren in een aantal oude projecten.
Goesting om nieuwe ideeën uit Polen en Cyprus in België uit te proberen.
Goesting om onze goede praktijken ook met anderen te delen.
Goesting om onze droomprojecten, die we aan het einde van elke uitwisseling maakten, waar te maken.
Goesting om ook andere collega’s warm te maken voor een Europees avontuur.
Goesting om opnieuw de wereld in te trekken, onze blik te verruimen en onszelf en onze organisatie te verrijken.
Ook goesting gekregen? Neem eens een kijkje op www.sencitproject.eu. Of stuur een mailtje naar kathleen.haesen@vormingplus.be.
Heb je zelf interesse in een Europese uitwisseling? Je leest er alles over op www.epos.be.
